Mapa pomocy regionalnej jest narzędziem stosowanym przez Unię Europejską do określenia regionów, które mogą otrzymywać państwową pomoc w celu stymulowania rozwoju gospodarczego. Jest to kluczowy element w realizacji celów polityki spójności, mającej na celu zmniejszenie dysproporcji między poszczególnymi regionami UE. Mapa ta jest aktualizowana co kilka lat, aby odzwierciedlać zmieniającą się sytuację gospodarczą i społeczną w państwach członkowskich.

Mapa pomocy regionalnej określa geograficzne granice regionów, które mogą otrzymywać wsparcie, oraz ustala maksymalne progi intensywności pomocy, które mogą być przyznawane przedsiębiorstwom i instytucjom w tych regionach. Celem jest zapewnienie, że pomoc publiczna jest kierowana tam, gdzie jest najbardziej potrzebna, i że wspiera ona strategiczne cele rozwojowe UE.

Regiony są kwalifikowane na podstawie różnych wskaźników ekonomicznych i społecznych, takich jak PKB per capita, stopa bezrobocia czy poziom infrastruktury. Regiony mniej rozwinięte, gdzie PKB per capita jest znacznie poniżej średniej UE, mogą kwalifikować się do otrzymania wyższego poziomu pomocy. Te kryteria mają na celu zidentyfikowanie obszarów, które wymagają szczególnego wsparcia w celu pobudzenia ich gospodarczego potencjału.

Intensywność pomocy to procentowy wskaźnik maksymalnego dopuszczalnego poziomu wsparcia, który można przyznać na danym obszarze w formie dotacji, ulg podatkowych lub innych form wsparcia finansowego. Wysokość intensywności pomocy jest inversyjnie proporcjonalna do poziomu rozwoju gospodarczego regionu – im region jest mniej rozwinięty, tym wyższa może być intensywność pomocy.

Mapa pomocy regionalnej bezpośrednio wpływa na wysokość dotacji, którą mogą otrzymać przedsiębiorstwa i instytucje. W regionach, gdzie dopuszczalna intensywność pomocy jest wyższa, możliwe jest przyznawanie większych dotacji. To z kolei przyczynia się do przyciągania inwestycji i projektów, które mogą wspierać rozwój gospodarczy, tworzenie miejsc pracy i innowacje.

Mapa pomocy regionalnej pełni kluczową rolę w kierowaniu państwowej pomocy tam, gdzie jest ona najbardziej potrzebna, co przyczynia się do zmniejszania regionalnych nierówności w Unii Europejskiej. Jej rola jako regulatora wysokości dostępnych dotacji jest nieoceniona w dążeniu do bardziej zintegrowanej i zrównoważonej przyszłości gospodarczej Europy.