Aktualności

Ulga B+R – szansa na zwiększenie inwestycji w innowacje

Współczesne firmy, które pragną utrzymać się na rynku, muszą stale inwestować w innowacje i rozwój. Odpowiedzią na potrzeby przedsiębiorstw w tym zakresie jest ulga na działalność badawczo-rozwojową (B+R), która pozwala na znaczne zmniejszenie kosztów prowadzenia innowacyjnych projektów. Dla wielu firm ulga B+R staje się kluczowym narzędziem wspierającym finansowanie badań i rozwoju. Przyjrzyjmy się szczegółowo, jak działa ta ulga, co można odliczyć i jakie realne korzyści może przynieść.

przez Paulina Nalbach

10 głównych błędów przy rozliczaniu dotacji unijnych i jak ich uniknąć

Rozliczanie dotacji unijnych to złożony proces, który wymaga skrupulatności, dokładności oraz doskonałej znajomości przepisów i procedur. Wiele firm, które otrzymują wsparcie z funduszy unijnych, napotyka na trudności związane z prawidłowym rozliczeniem otrzymanych środków. Te problemy mogą prowadzić do nieprzyjemnych konsekwencji, takich jak konieczność zwrotu dotacji, nałożenie kar finansowych, a nawet utrata wiarygodności w oczach instytucji przyznających wsparcie. Warto zatem znać najczęstsze błędy, które mogą pojawić się podczas rozliczania dotacji unijnych, i wiedzieć, jak ich unikać. Poniżej przedstawiamy dziesięć takich błędów wraz z opisem i wskazówkami, jak ich uniknąć.

1. Niekompletna dokumentacja

Niekompletna dokumentacja jest jednym z najczęściej popełnianych błędów podczas rozliczania dotacji unijnych. W ramach każdego projektu finansowanego z funduszy unijnych konieczne jest udokumentowanie wszystkich działań oraz wydatków zgodnie z określonymi wymogami. Dotyczy to faktur, umów, protokołów odbioru, potwierdzeń płatności, a także dokumentów związanych z przeprowadzonymi przetargami czy audytami. Problem pojawia się, gdy dokumenty są niekompletne, brak w nich wymaganych danych lub są nieczytelne. Instytucje przyznające dotacje mają obowiązek szczegółowo weryfikować wszystkie złożone dokumenty, a każde niejasności mogą skutkować odmową uznania danego wydatku lub koniecznością zwrotu środków.

Aby uniknąć problemów z dokumentacją, warto od samego początku projektu wprowadzić systematyczny plan zarządzania dokumentami. Każdy etap realizacji projektu powinien być dokładnie dokumentowany, a wszystkie dokumenty powinny być gromadzone w jednym miejscu – najlepiej w formie zarówno papierowej, jak i elektronicznej. Regularne przeglądy i aktualizacje dokumentacji, a także współpraca z osobą odpowiedzialną za jej kompletność, to klucz do uniknięcia problemów podczas ostatecznego rozliczenia.

przez Paulina Nalbach

Ekoinnowacje w dotacjach unijnych - klucz do zrównoważonego rozwoju

Ekoinnowacje to obszar, który zyskuje na znaczeniu w kontekście globalnych działań na rzecz ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju. Stanowią one innowacyjne podejście do produkcji, konsumpcji oraz zarządzania zasobami naturalnymi, które mają na celu minimalizację negatywnego wpływu działalności człowieka na środowisko. W Unii Europejskiej ekoinnowacje odgrywają kluczową rolę, szczególnie w kontekście dotacji unijnych, które promują i wspierają finansowo projekty zorientowane na zrównoważony rozwój.

Ekoinnowacje można zdefiniować jako wszelkie innowacje, których wdrożenie przynosi korzyści środowiskowe. Obejmują one zarówno technologie, które zapobiegają degradacji środowiska, jak i rozwiązania optymalizujące wykorzystanie zasobów naturalnych. Mogą to być innowacje technologiczne, jak i nietechnologiczne, obejmujące zmiany w procesach produkcyjnych, produktach, czy modelach biznesowych.

Ekoinnowacje znajdują swoje zastosowanie w wielu sektorach gospodarki, od przemysłu ciężkiego po sektor usług. Przykładowo, mogą one obejmować:

• Opracowanie technologii niskoemisyjnych - technologie te minimalizują emisję CO₂ oraz innych gazów cieplarnianych, przyczyniając się do walki ze zmianami klimatycznymi.
• Gospodarka cyrkularna - rozwiązania oparte na recyklingu i ponownym wykorzystaniu surowców, co prowadzi do zmniejszenia ilości odpadów i efektywniejszego zarządzania zasobami.
• Optymalizacja procesów produkcyjnych - wdrażanie energooszczędnych rozwiązań, które redukują zużycie energii oraz surowców, co przekłada się na mniejszy ślad węglowy.

W perspektywie finansowej Unii Europejskiej na lata 2021-2027 ekoinnowacje są jednym z priorytetowych obszarów wsparcia w ramach różnych programów dotacyjnych. Programy takie jak Fundusze Europejskie dla Nowoczesnej Gospodarki (FENG) w sposób szczególny promują projekty, które łączą innowacje z korzyściami środowiskowymi. Dofinansowanie jest przyznawane na projekty, które:

• Ograniczają negatywny wpływ na środowisko - projekty redukujące emisje zanieczyszczeń, optymalizujące zużycie surowców oraz zmniejszające ilość odpadów są wysoko oceniane i często otrzymują wsparcie finansowe.
• Wprowadzają rozwiązania cyrkularne - projekty promujące gospodarkę obiegu zamkniętego, które zakładają wielokrotne wykorzystanie surowców i minimalizację odpadów, mogą liczyć na dodatkowe punkty podczas oceny wniosków.
• Zwiększają efektywność energetyczną - inicjatywy mające na celu zmniejszenie zużycia energii oraz zwiększenie udziału odnawialnych źródeł energii są preferowane w wielu konkursach dotacyjnych.

Jednym z głównych programów, który wspiera wdrażanie ekoinnowacji, jest Ścieżka SMART w ramach FENG. Program ten premiuje projekty, które nie tylko wprowadzają innowacyjne rozwiązania technologiczne, ale także przyczyniają się do ochrony środowiska. Przykładowo, wdrożenie ekoinnowacji na poziomie krajowym może przynieść firmie dodatkowe punkty w ocenie wniosku o dotację, co zwiększa jej szanse na otrzymanie wsparcia finansowego​.

Mimo licznych korzyści, wdrażanie ekoinnowacji wiąże się z pewnymi wyzwaniami. Jednym z głównych jest koszt początkowy inwestycji, który może być znacznie wyższy w porównaniu do tradycyjnych technologii. Firmy często obawiają się także niepewności co do zwrotu z inwestycji oraz trudności związanych z adaptacją nowych technologii w istniejących procesach produkcyjnych.

Z drugiej strony, polityka Unii Europejskiej stara się zmniejszyć te bariery poprzez różnorodne programy wsparcia finansowego. Dotacje unijne mają na celu nie tylko umożliwienie firmom realizacji projektów zorientowanych na ekoinnowacje, ale także promowanie tych rozwiązań jako standardu w branży. W dłuższej perspektywie wdrażanie ekoinnowacji przynosi korzyści w postaci:

• Redukcji kosztów operacyjnych - dzięki optymalizacji zużycia energii i surowców, firmy mogą znacząco obniżyć koszty produkcji.
• Poprawy reputacji firmy - przedsiębiorstwa wdrażające ekoinnowacje są postrzegane jako odpowiedzialne społecznie i ekologicznie, co może przyciągać nowych klientów i partnerów biznesowych.
• Spełnienia przyszłych regulacji prawnych - wdrażanie ekoinnowacji pozwala firmom lepiej przygotować się na nadchodzące regulacje dotyczące ochrony środowiska, co minimalizuje ryzyko przyszłych kar i kosztów dostosowawczych.

Ekoinnowacje odgrywają kluczową rolę w transformacji gospodarki w kierunku zrównoważonego rozwoju. Dzięki wsparciu ze strony Unii Europejskiej, firmy mają możliwość wdrażania nowatorskich rozwiązań, które przynoszą korzyści zarówno dla środowiska, jak i dla samego przedsiębiorstwa. Pomimo wyzwań związanych z kosztami i niepewnością inwestycji, ekoinnowacje stanowią przyszłość nowoczesnej gospodarki, oferując realne rozwiązania problemów ekologicznych przy jednoczesnym wsparciu rozwoju ekonomicznego.

przez Paulina Nalbach

Działalność badawczo-rozwojowa w IT: Definicja, kwalifikacja i praktyczne zastosowanie

Działalność badawczo-rozwojowa (B+R) jest kluczowym elementem rozwoju technologii informatycznych, które dynamicznie ewoluują. Rozróżnienie między działaniami B+R a rutynowymi zadaniami w IT jest jednak wyzwaniem, ze względu na niematerialny charakter wyników pracy. Zgodnie z definicją OECD, działania B+R obejmują tworzenie nowych systemów operacyjnych, opracowywanie nowych języków programowania oraz rozwijanie innowacyjnych aplikacji.

Prace B+R obejmują rozwój i ulepszanie istniejących produktów, usług oraz procesów, a także tworzenie nowych rozwiązań. Obejmują one zarówno badania podstawowe, jak i zastosowane, prowadzące do postępu naukowego i technicznego oraz eliminacji technicznych niepewności. W IT, przykłady takich działań to tworzenie nowych systemów operacyjnych, opracowanie nowego języka programowania, rozwój innowacyjnych aplikacji oraz znaczące ulepszenia istniejących systemów operacyjnych i programów aplikacyjnych.

Zgodnie z podręcznikiem OECD, pewne czynności nie są uznawane za prace B+R. Są to działania rutynowe, które nie prowadzą do postępu naukowego czy technicznego, ani nie eliminują technicznych niepewności. Przykłady takich działań to:

• Tworzenie aplikacji biznesowych i systemów informatycznych na podstawie znanych metod i istniejących narzędzi.
• Tworzenie stron internetowych za pomocą istniejących narzędzi.
• Używanie standardowych metod kodowania, weryfikacji bezpieczeństwa i testowania integralności danych.
• Dostosowanie produktów do określonych zastosowań bez wprowadzania nowych ulepszeń.
• Dodawanie funkcjonalności w programach użytkowych.
• Rutynowe usuwanie błędów (debugging).

Aby dane działania w IT mogły być uznane za prace B+R, muszą polegać na przetwarzaniu informacji w nowych dziedzinach, prowadzić do istotnych innowacji technologicznych oraz eliminacji technicznych niepewności. Przykłady takich działań to:

• Tworzenie nowatorskich systemów operacyjnych, które wprowadzają nowe funkcjonalności lub poprawiają wydajność.
• Opracowywanie nowych języków programowania, które umożliwiają tworzenie bardziej efektywnych i bezpiecznych aplikacji.
• Rozwój zaawansowanych aplikacji, które wykorzystują nowoczesne technologie, takie jak sztuczna inteligencja czy big data.
• Znaczące ulepszenia istniejących systemów operacyjnych i aplikacji, które prowadzą do poprawy ich funkcjonalności, wydajności i bezpieczeństwa.

Rozróżnienie między działalnością badawczo-rozwojową a rutynowymi działaniami ma kluczowe znaczenie przy ubieganiu się o zewnętrzne dofinansowanie lub ulgi podatkowe. Prace B+R muszą być systematyczne, twórcze, mieć charakter poznawczy oraz eksperymentalny, i być możliwe do zastosowania w praktyce. Kwalifikacja prac B+R pozwala przedsiębiorstwom na korzystanie z różnych form wsparcia finansowego, co może znacząco przyspieszyć rozwój innowacyjnych projektów.

Prace rozwojowe obejmują nabywanie, łączenie i wykorzystywanie dostępnej wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej do tworzenia nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług. W kontekście IT, oznacza to rozwój i wdrażanie nowych technologii, które mają potencjał zmienić sposób, w jaki działają systemy informatyczne.

Podręcznik Frascati, opracowany przez OECD, jest uznawany za standardowy przewodnik w zakresie klasyfikacji działalności badawczo-rozwojowej. W kontekście IT, Frascati podkreśla znaczenie działań innowacyjnych, które prowadzą do znaczących postępów technologicznych. Zgodnie z tym przewodnikiem, prace B+R muszą obejmować systematyczne badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz zastosowanie tej wiedzy do tworzenia nowych aplikacji i rozwiązań technologicznych.

Wprowadzenie działań B+R w firmach IT może obejmować:

• Tworzenie nowych algorytmów i metod obliczeniowych, które poprawiają wydajność i efektywność programów.
• Rozwój zaawansowanych systemów analizy danych, które umożliwiają lepsze zarządzanie informacjami i wyciąganie wartościowych wniosków.
• Innowacje w zakresie bezpieczeństwa IT, które prowadzą do opracowania nowych metod ochrony danych i systemów przed cyberatakami.
• Projektowanie inteligentnych systemów automatyzacji, które mogą zrewolucjonizować procesy biznesowe i operacyjne.

Działalność badawczo-rozwojowa w IT polega na realizacji działań, które prowadzą do postępu technicznego i rozwoju dziedziny, a nie na rutynowych zadaniach. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla przedsiębiorstw ubiegających się o wsparcie finansowe i ulgi podatkowe. Prace badawczo-rozwojowe muszą być systematyczne, twórcze i prowadzić do znaczących innowacji technologicznych, co jest niezbędne do uzyskania kwalifikacji B+R. Przestrzeganie wytycznych zawartych w podręczniku Frascati oraz innych standardach OECD pomaga w prawidłowej klasyfikacji i realizacji projektów B+R w branży IT.

przez Paulina Nalbach

Obowiązki informacyjne i promocyjne w projektach unijnych z perspektywy 2021-2027

Obowiązki informacyjne i promocyjne w projektach unijnych są regulowane przez Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2021/1060.

Cele tych obowiązków to zapewnienie przejrzystości w wykorzystaniu funduszy publicznych, zwiększenie świadomości o wsparciu unijnym, promowanie rezultatów projektów oraz wzmacnianie wizerunku Unii Europejskiej jako kluczowego partnera w rozwoju społeczno-gospodarczym.

Beneficjenci muszą spełniać szereg obowiązków:

• Informowanie o wsparciu unijnym - wszystkie materiały promocyjne, dokumenty, strony internetowe oraz komunikaty prasowe muszą zawierać informacje o współfinansowaniu projektu przez Unię Europejską, wraz z odpowiednimi logotypami i oznaczeniami zgodnie z wytycznymi.
• Tablice informacyjne i pamiątkowe - w przypadku projektów infrastrukturalnych lub budowlanych, beneficjenci są zobowiązani do umieszczenia tablic informacyjnych w miejscach realizacji projektu oraz tablic pamiątkowych po zakończeniu projektu.
• Media i działania promocyjne - organizowanie wydarzeń promocyjnych, konferencji prasowych oraz publikacja artykułów i informacji prasowych dotyczących projektu.
• Dokumentacja wizualna - przygotowanie i publikacja zdjęć oraz filmów dokumentujących postęp i rezultaty projektu.

Instytucje zarządzające funduszami monitorują przestrzeganie obowiązków informacyjnych i promocyjnych. W przypadku naruszeń, beneficjenci mogą podlegać sankcjom, w tym korektom finansowym lub konieczności zwrotu części dofinansowania. Dlatego ważne jest, aby beneficjenci starannie przestrzegali wszystkich wymogów.

Aby skutecznie realizować obowiązki informacyjne i promocyjne, beneficjenci powinni:

• Opracować szczegółowy plan komunikacji projektu, obejmujący wszystkie wymagane działania promocyjne i informacyjne.
• Regularnie aktualizować informacje o projekcie na stronach internetowych i w mediach społecznościowych.
• Korzystać z różnorodnych kanałów komunikacji, takich jak prasa, radio, telewizja, media społecznościowe.
• Współpracować z mediami lokalnymi i regionalnymi, aby zwiększyć zasięg informacji o projekcie.
• Organizować otwarte wydarzenia, dni otwarte, prezentacje i inne formy publicznych spotkań, aby umożliwić społeczności lokalnej bezpośredni kontakt z projektem.

Obowiązki informacyjne i promocyjne w projektach unijnych na lata 2021-2027 są kluczowym elementem transparentności i efektywnej komunikacji działań finansowanych przez Unię Europejską. Ich przestrzeganie zapewnia prawidłowe rozliczenie projektów i wzmacnia wizerunek Unii Europejskiej jako partnera wspierającego rozwój społeczno-gospodarczy. Beneficjenci powinni z dużą starannością podchodzić do realizacji tych obowiązków, dbając o jasne i skuteczne przekazywanie informacji o wsparciu unijnym oraz osiągnięciach projektów.

przez Paulina Nalbach

Zmiany w finansowaniu linii pilotażowych w projektach B+R

Pozyskiwanie funduszy unijnych jest kluczowym elementem strategii rozwoju wielu przedsiębiorstw, szczególnie tych, które pragną realizować innowacyjne projekty. Jednak zmieniające się regulacje unijne, w tym dotyczące amortyzacji, wymagają od firm ciągłego dostosowywania się do nowych wytycznych.

Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP) oraz Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (NCBiR) ogłosiły nowe wytyczne dotyczące finansowania linii pilotażowych w projektach badawczo-rozwojowych (B+R) w ramach ścieżki SMART. Największe kontrowersje budzi zmiana zasad dotyczących kwalifikowalności wydatków na linie pilotażowe, zwłaszcza w kontekście amortyzacji. Nowe wytyczne wprowadziły istotne ograniczenia, które budzą obawy w środowisku przedsiębiorców i naukowców.

Zgodnie z nowymi wytycznymi, linia pilotażowa jest definiowana jako skalowalny model produkcji mający na celu testowanie innowacyjnych rozwiązań technologicznych przed ich pełnym wdrożeniem. Obejmuje ona wszystkie elementy procesu produkcyjnego, które można przetestować na mniejszą skalę.

Jednym z najważniejszych i najbardziej kontrowersyjnych aspektów nowych wytycznych jest zmiana zasad dotyczących kwalifikowalności wydatków na amortyzację linii pilotażowych. Oto kluczowe zmiany:

• Skrócenie okresu amortyzacji

Nowe wytyczne wprowadzają ograniczenia dotyczące okresu, w jakim amortyzacja może być uznana za kwalifikowalny wydatek. Okres ten został znacząco skrócony, co oznacza, że przedsiębiorstwa będą mogły uzyskać wsparcie tylko na krótszy czas użytkowania linii pilotażowej. To ograniczenie może wpłynąć na rentowność projektów wymagających dłuższego okresu testowania i doskonalenia technologii.

• Wyłącznie amortyzacja jako koszt kwalifikowalny

Całkowity wydatek na zakup lub budowę linii pilotażowej nie może być uznany za koszt kwalifikowalny. Jedynym kwalifikowalnym wydatkiem jest odpis amortyzacyjny, czyli stopniowe rozliczanie kosztu linii pilotażowej w czasie. To oznacza, że przedsiębiorstwa nie mogą uzyskać dofinansowania na pokrycie pełnych kosztów inwestycji na początku projektu, co może znacząco obciążyć ich budżety.

Jakie są reakcje potencjalnych Beneficjentów? 

Przedsiębiorcy wyrażają obawy, że nowe wytyczne mogą znacząco utrudnić realizację projektów badawczo-rozwojowych. Skrócenie okresu amortyzacji oraz ograniczenie wydatków kwalifikowalnych do odpisów amortyzacyjnych oznacza, że firmy muszą samodzielnie pokryć znaczną część kosztów inwestycji. Dla wielu firm, zwłaszcza małych i średnich przedsiębiorstw, może to być bariera nie do pokonania.

Ograniczenia te mogą negatywnie wpłynąć na projekty długoterminowe, które wymagają dłuższego okresu testowania. Przedsiębiorstwa, które nie będą w stanie uzyskać pełnego finansowania na początku projektu, mogą zrezygnować z ambitnych i innowacyjnych przedsięwzięć, co w dłuższej perspektywie może spowolnić rozwój technologiczny.

Ograniczenia w kwalifikowalności wydatków mogą zniechęcić przedsiębiorstwa do inwestowania w linie pilotażowe. Firmy mogą obawiać się, że nie będą w stanie odzyskać kosztów związanych z długoterminowym testowaniem i doskonaleniem nowych technologii, co może prowadzić do zmniejszenia liczby realizowanych projektów badawczo-rozwojowych.

Zmiany mogą również wpłynąć na tempo wdrażania nowych technologii w polskim przemyśle. Ograniczenia finansowe mogą spowolnić procesy innowacyjne, co z kolei może obniżyć konkurencyjność polskich przedsiębiorstw na rynku międzynarodowym.

Nowe wytyczne dotyczące kwalifikowalności wydatków na amortyzację linii pilotażowych ogłoszone przez PARP i NCBiR wywołały kontrowersje wśród przedsiębiorców i naukowców. Choć zmiany te mają na celu zwiększenie efektywności wykorzystania środków publicznych, to mogą one utrudnić realizację innowacyjnych projektów badawczo-rozwojowych. Przedsiębiorstwa obawiają się, że restrykcyjne kryteria i skrócony okres amortyzacji mogą negatywnie wpłynąć na ich zdolność do testowania i wdrażania nowych technologii, co w dłuższej perspektywie może zaszkodzić rozwojowi innowacji w Polsce.

przez Paulina Nalbach

DIG.IT - Transformacja cyfrowa

W erze dynamicznych zmian i rosnących wyzwań gospodarczych, wsparcie finansowe z funduszy unijnych stanowi kluczowy element rozwoju przedsiębiorstw.

Agencja Rozwoju Przemysłu (ARP) przygotowuje nowy program Dig.IT, który ma na celu wsparcie przedsiębiorstw w zakresie cyfryzacji i transformacji cyfrowej. Przyszłe nabory w ramach tego programu będą obejmować kluczowe obszary rozwoju technologicznego i innowacyjnego, dostarczając wsparcie finansowe dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP). Dzięki temu, firmy będą mogły nie tylko nadążać za dynamicznie zmieniającym się rynkiem, ale również stać się liderami w swoich branżach.

Program Dig.IT dedykowany jest głównie dla małych i średnich przedsiębiorstw, które chcą wdrożyć nowoczesne technologie cyfrowe. Obejmuje on różnorodne formy wsparcia, takie jak:

• Zakup sprzętu IT i oprogramowania - przedsiębiorstwa mogą ubiegać się o dofinansowanie na zakup zaawansowanego sprzętu komputerowego, serwerów, urządzeń sieciowych oraz specjalistycznego oprogramowania, które umożliwią wprowadzenie cyfryzacji na każdym poziomie działalności.
• Szkolenia i rozwój kompetencji cyfrowych - program przewiduje również fundusze na szkolenia dla pracowników, które pozwolą na podniesienie ich kompetencji w zakresie obsługi nowych technologii oraz narzędzi cyfrowych.
• Konsultacje i doradztwo technologiczne - przedsiębiorstwa będą mogły skorzystać z usług ekspertów w zakresie wyboru i implementacji najbardziej efektywnych rozwiązań cyfrowych, co zapewni optymalizację procesów biznesowych.

Dofinansowanie w ramach programu Dig.IT obejmuje szeroki zakres działań związanych z transformacją cyfrową, które mają na celu automatyzację oraz digitalizację procesów biznesowych. Kluczowe obszary wsparcia to:

• Automatyzacja procesów - przedsiębiorstwa mogą uzyskać wsparcie na wdrażanie systemów automatyzacji, takich jak robotyzacja procesów biznesowych (RPA), które zwiększą efektywność operacyjną i pozwolą na oszczędność czasu oraz zasobów.
• Digitalizacja dokumentacji i workflow - program wspiera projekty związane z digitalizacją dokumentacji, co umożliwia łatwiejszy dostęp do danych, lepsze zarządzanie informacjami oraz zwiększenie bezpieczeństwa przechowywanych danych.
• Rozwój infrastruktury IT - przedsiębiorstwa mogą liczyć na dofinansowanie rozwoju infrastruktury IT, w tym budowy i modernizacji centrów danych, co zapewni lepszą wydajność, skalowalność i niezawodność systemów informatycznych.
• Zarządzanie danymi i analiza big data - wsparcie obejmuje również projekty dotyczące zarządzania danymi oraz analizy dużych zbiorów danych (big data), co pozwala na uzyskanie cennych informacji biznesowych i podejmowanie bardziej świadomych decyzji.
• Cyberbezpieczeństwo - program przewiduje fundusze na wdrażanie zaawansowanych rozwiązań z zakresu cyberbezpieczeństwa, które zabezpieczą firmowe dane przed zagrożeniami zewnętrznymi i wewnętrznymi.

Jeżeli Twoja firma chce skorzystać z możliwości oferowanych przez program Dig.IT, zapraszamy do kontaktu. Dotono oferuje kompleksowe wsparcie w przygotowaniu wniosków, realizacji projektów oraz ich rozliczaniu. Dzięki naszej pomocy, Twoje przedsiębiorstwo może w pełni wykorzystać potencjał cyfryzacji i osiągnąć nowe poziomy efektywności oraz innowacyjności.

Skontaktuj się z nami już dziś i rozpocznij transformację cyfrową z programem Dig.IT!

przez Paulina Nalbach

Krajowy Plan Odbudowy

Krajowy Plan Odbudowy (KPO) jest integralną częścią strategii Unii Europejskiej mającej na celu wsparcie gospodarki państw członkowskich w odbudowie po kryzysie wywołanym pandemią COVID-19. W Polsce KPO ma na celu nie tylko odbudowę, ale również transformację gospodarczą, zwiększenie konkurencyjności i odporności gospodarki oraz wsparcie dla innowacji i zrównoważonego rozwoju.

KPO obejmuje pięć głównych obszarów inwestycyjnych, które mają na celu kompleksową odbudowę i modernizację gospodarki:

1. Odporność i konkurencyjność gospodarki,
2. Transformacja cyfrowa,
3. Zielona energia i zmniejszenie energochłonności,
4. Efektywność, dostępność i jakość systemu ochrony zdrowia,
5. Zrównoważony rozwój terytorialny.

O dofinansowanie w ramach Krajowego Planu Odbudowy mogą ubiegać się różne podmioty, w zależności od specyfiki naboru i charakteru projektu.

Główne grupy beneficjentów to:

• Przedsiębiorstwa – szczególnie małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP), które chcą inwestować w rozwój technologiczny, innowacje oraz zrównoważony rozwój.
• Samorządy i jednostki samorządu terytorialnego – projekty związane z infrastrukturą, transportem publicznym, cyfryzacją usług publicznych oraz ochroną środowiska.
• Instytucje naukowe i badawcze – projekty badawczo-rozwojowe, inwestycje w infrastrukturę naukową oraz innowacyjne technologie.
• Organizacje pozarządowe – inicjatywy społeczne, edukacyjne oraz prozdrowotne.
• Jednostki sektora zdrowia – modernizacja infrastruktury medycznej, cyfryzacja usług zdrowotnych, projekty związane z poprawą jakości opieki zdrowotnej.

Krajowy Plan Odbudowy oferuje szerokie możliwości finansowania dla różnorodnych projektów, które mają kluczowe znaczenie dla rozwoju i modernizacji polskiej gospodarki. Niezależnie od tego, czy reprezentujesz przedsiębiorstwo, samorząd, instytucję naukową czy organizację pozarządową, warto skorzystać z dostępnych funduszy, aby zrealizować swoje innowacyjne i zrównoważone projekty. Nasza firma consultingowa jest gotowa wesprzeć Cię na każdym etapie procesu aplikacyjnego, od przygotowania wniosku po rozliczenie dotacji, zapewniając kompleksowe doradztwo i profesjonalne wsparcie.

przez Paulina Nalbach

Poziomy gotowości technologicznej w projektach badawczo-rozwojowych

Poziomy gotowości technologicznej (ang. Technology Readiness Levels - TRL) stanowią sposób oceny dojrzałości technologicznej projektu badawczo-rozwojowego. System TRL składa się z 9 poziomów, gdzie pierwszy oznacza niski stopień zaawansowania technologicznego, a dziewiąty - pełną dojrzałość i gotowość do wdrożenia projektu. Ta klasyfikacja umożliwia ocenę postępu w badaniach i rozwoju technologicznym oraz ułatwia porównanie różnych projektów pod względem ich gotowości do praktycznego zastosowania.

Poniższa skala poziomów gotowości technologicznej (TRL) przedstawia sposób, w jaki postępuje proces badawczo-rozwojowy od faz badań podstawowych aż po przygotowanie technologii do komercjalizacji i wdrożenia na rynek. Jest to prosty sposób klasyfikacji, który pozwala śledzić stopień zaawansowania technologicznego projektu i określić, jak daleko jest on od gotowości do praktycznego zastosowania. Skala TRL ułatwia zrozumienie etapów rozwoju technologicznego oraz umożliwia efektywne planowanie i zarządzanie projektem badawczo-rozwojowym.

Na poziomie TRL 1 zaobserwowano i opisano fundamentalne zasady danego zjawiska lub technologii. Badania na tym etapie koncentrują się głównie na obserwacji i opisaniu podstawowych zjawisk i faktów. Mają one charakter czysto naukowy i przyczyniają się do poszerzenia wiedzy w danej dziedzinie, jednakże nie mają jeszcze konkretnego ani praktycznego zastosowania. Przykładem może być badanie podstawowych właściwości nowego materiału odkrytego w laboratorium. Choć obserwuje się interesujące zjawiska, to nie ma jeszcze konkretnej koncepcji ani zastosowania tego materiału w praktyce.

Na poziomie TRL 2 przeprowadzane są badania laboratoryjne, w których opracowuje się koncepcję technologii lub przyszłe zastosowanie. Na tym etapie badania mają już konkretny cel, którym jest zastosowanie wyników badań podstawowych w praktyce przemysłowej. Tworzy się koncepcję technologiczną opartą na hipotezie dotyczącej możliwego wykorzystania nowych odkryć. Chociaż założenia te są jeszcze hipotetyczne i nie potwierdzone, to stanowią podstawę do dalszych badań. W ramach TRL 2 definiuje się również wymagania, które należy spełnić podczas przyszłych eksperymentów w celu potwierdzenia przyjętych założeń. Przykładem może być opracowanie koncepcji nowego leku na podstawie badań laboratoryjnych nad właściwościami chemicznymi pewnego związku. Choć istnieje pewna hipoteza dotycząca potencjalnego zastosowania tego związku w leczeniu określonej choroby, to jeszcze nie ma potwierdzonych dowodów ani szczegółowej analizy jego skuteczności. Etap TRL 2 kończy się określeniem wymagań dotyczących dalszych badań klinicznych, które mają na celu potwierdzenie hipotezy i przygotowanie do ewentualnego wdrożenia leku na rynek.

Na poziomie TRL 3 przeprowadza się prototypowanie w celu potwierdzenia kluczowych funkcji lub koncepcji technologii. W tym etapie tworzy się pierwszy prototyp technologii, który poddawany jest testom w warunkach laboratoryjnych. Celem jest potwierdzenie słuszności hipotez badawczych przyjętych na wcześniejszych etapach. Istotne jest uzyskanie istotnej statystycznie zgodności wyników, co stanowi podstawę do kontynuacji prac badawczych. Przykładem może być rozwój prototypowego urządzenia medycznego, które zostało zaprojektowane na podstawie wcześniejszych badań laboratoryjnych dotyczących jego potencjalnego działania. Prototyp ten jest testowany pod względem kluczowych funkcji i zgodności z założeniami projektowymi. Na przykład, może to być prototyp nowego narzędzia diagnostycznego, którego skuteczność i dokładność są testowane w kontrolowanych warunkach laboratoryjnych. Etap TRL 3 kończy się określeniem wymagań dotyczących głównych komponentów technologii, co umożliwia dalsze doskonalenie prototypu i przygotowanie do kolejnych etapów testowania.

Poziomy gotowości technologicznej (TRL) od 4 do 7 są kluczowymi etapami demonstracji technologii. Różnią się one warunkami testów oraz stopniem zaawansowania prototypu. Oto ich charakterystyka: Poziom 4 to demonstracja komponentów technologii, które zostały wstępnie zintegrowane w warunkach laboratoryjnych. Przykładowo, możemy rozważyć opracowanie pierwszego prototypu i przetestowanie go w laboratorium z uwzględnieniem pełnego zakresu problemu lub dostarczonych danych. Prototyp na tym etapie charakteryzuje się niską wiarygodnością, ponieważ nie uwzględnia wielu czynników występujących w środowisku rzeczywistym i różni się od ostatecznej wersji technologii. Poziom 5 to demonstracja zintegrowanych komponentów technologii w warunkach zbliżonych do rzeczywistych lub symulacyjnych. Skala testów na tym etapie wzrasta, a prototyp staje się bardziej zaawansowany. Wybrane warunki środowiskowe są symulowane, a algorytmy i funkcje technologiczne są ulepszane. Na poziomie 6 następuje duży skok technologiczny, gdzie testy i poziom zaawansowania prototypu wzrastają znacząco. Demonstracja odbywa się w skali pilotowej, gdzie produkt jest testowany w warunkach zbliżonych do rzeczywistych. Badania na tym etapie potwierdzają, że końcowy produkt jest możliwy do stworzenia i będzie spełniał swoje zadania. Poziom 7 to faza rozwoju, gdzie opracowywany jest prototyp technologii zbliżony do finalnej formy. Testy na tym etapie umożliwiają identyfikację błędów w technologii, które mogą być korygowane w celu dalszego rozwoju. Na poziomie 8 technologia przechodzi ostatnie poprawki i modyfikacje, aby nadać jej ostateczny kształt. Wszystkie funkcje technologii są przetestowane w rzeczywistych warunkach użytkowania. Wreszcie, na poziomie 9, technologia przechodzi pilotażowe wdrożenie i sprawdzane jest, czy spełnia ona swoją funkcję w wielkoskalowej produkcji. Na przykład, jeśli rozważamy rozwój nowej technologii związanej z przetwarzaniem danych, na etapie TRL 4 moglibyśmy przeprowadzić testy prototypu oprogramowania w laboratorium. Na poziomie 5, przetestowalibyśmy działanie tego oprogramowania na symulowanych danych zbliżonych do rzeczywistych. Następnie, na etapie TRL 6, przetestowalibyśmy funkcje technologiczne w bardziej realistycznym środowisku operacyjnym, a na poziomie 7, opracowywalibyśmy prototyp finalnej wersji oprogramowania do powszechnego użytku.

Ostatecznie, na etapie TRL 8, dokonano by ostatecznych poprawek i modyfikacji przed wdrożeniem technologii w rzeczywistych warunkach (TRL 9).

Każdy poziom gotowości technologicznej odzwierciedla odpowiedni rodzaj prac badawczo-rozwojowych. Dzielimy poszczególne poziomy na badania podstawowe, badania przemysłowe oraz prace rozwojowe. Definiując skalę TRL, należy jednak pamiętać, że definicje poszczególnych poziomów są dość ogólne. W praktyce, ze względu na złożoność zagadnień badawczych oraz różnorodność dyscyplin, przypisanie TRL do danego projektu badawczo-rozwojowego może być trudne. Należy także zauważyć, że nie każdy projekt B+R musi przechodzić przez wszystkie TRL, szczególnie przez wszystkie etapy demonstracji technologii. W takich przypadkach TRL służy jako narzędzie pomocnicze, a badania nieuzasadnione dla danego przedsięwzięcia B+R nie są prowadzone. Typowo przedsiębiorstwa nie rozpoczynają projektów B+R od badań podstawowych, które są zazwyczaj prowadzone w sektorze nauki. Etapy TRL 1-3 są zatem stricte naukowe i stanowią podstawę dla tworzenia nowych produktów lub technologii przez przedsiębiorstwa. Przykładowo, znane są algorytmy odpowiadające za określone funkcje. Na tej bazie przedsiębiorstwo może podjąć projekt B+R mający na celu rozwój lub modyfikację algorytmu, dostosowanie go do konkretnej technologii. W ten sposób, rozpoczyna się od TRL 4, czyli badań przemysłowych. Kluczowe dla takiej klasyfikacji jest zidentyfikowanie problemów technologicznych, które należy rozwiązać, aby rozwijać technologię na dalszych etapach TRL. Badania przemysłowe mają na celu poszerzenie wiedzy w celu opracowania nowych lub znacząco ulepszonych produktów, procesów lub usług.

przez Paulina Nalbach

Kredyt ekologiczny 2024

Kredyt Ekologiczny będzie oferowany dla projektów mających na celu poprawę efektywności energetycznej oraz przekształcenie sposobu pozyskiwania energii na bardziej przyjazny dla środowiska. W ramach tego programu możliwe będzie finansowanie działań takich jak modernizacja istniejącej infrastruktury, w tym linii technologicznych i budynków, a także zakup lub unowocześnienie instalacji opartych na Odnawialnych Źródłach Energii (OZE), w celu znaczącego zmniejszenia zużycia energii elektrycznej, gazowej lub innych nośników energii w przedsiębiorstwach. Dodatkowo, wsparcie zostanie udzielone dla projektów obejmujących wprowadzenie na rynek nowych lub ulepszonych produktów, które przy zastosowaniu wraz z modyfikacją procesów produkcyjnych, przyczynią się do wzrostu efektywności energetycznej u końcowych użytkowników.

Kredyt Ekologiczny będzie skierowany głównie do małych i średnich przedsiębiorstw oraz większych firm typu "small mid-caps" (do 499 pracowników) oraz "mid-caps" (do 3000 pracowników)

Wsparcie w ramach dotacji będzie udzielane w postaci premii ekologicznej, która będzie przeznaczona na częściową spłatę kapitału Kredytu Ekologicznego, zaciągniętego przez przedsiębiorcę w banku komercyjnym, który współpracuje z Bankiem Gospodarstwa Krajowego (BGK). Ta forma wsparcia będzie analogiczna do popularnego Kredytu Technologicznego. Wysokość dotacji ze środków Unii Europejskiej będzie prawdopodobnie ustalana zgodnie z mapą pomocy regionalnej na lata 2022-2027 i wynosić może maksymalnie 70% kosztów netto inwestycji. Procentowy udział dofinansowania będzie zależny od wielkości przedsiębiorstwa oraz jego lokalizacji geograficznej.

Realizacja planowanego przedsięwzięcia będzie poprzedzona przeprowadzeniem audytu energetycznego, który będzie stanowił podstawę uzasadnienia potrzeby i zakresu proponowanych rozwiązań. Dlatego ważne jest już teraz nawiązanie współpracy z profesjonalnym wykonawcą, aby zapewnić, że cała niezbędna dokumentacja z audytu będzie gotowa przed rozpoczęciem procesu ubiegania się o wsparcie finansowe. Dodatkowo, należy pamiętać, że warunkiem udziału w planowanym programie będzie osiągnięcie co najmniej 30% oszczędności energii. Należy także zwrócić uwagę, że decyzja o przyznaniu finansowania projektu będzie wymagała pozytywnej oceny zdolności kredytowej Wnioskodawcy w pierwszej kolejności. W ten sposób banki komercyjne wykorzystają swoje kompetencje do potwierdzenia ekonomicznego potencjału i finansowej wykonalności analizowanych projektów inwestycyjnych. Dlatego zaleca się przeprowadzenie niezbędnych analiz finansowych z wyprzedzeniem.

Harmonogram programu

28 marca 2024 r. - ogłoszenie konkursu

25 kwietnia 2024 r. - rozpoczęcie składania wniosków

25 lipca 2024 r. - zakończenie składania wniosków

Planowana kwota dofinansowania: 660 mln złotych.

Dofinansowaniem mogą być objęte poniższe wydatki przeznaczone na realizację inwestycji ekologicznej:

• nabycie środków trwałych,
• nabycie robót i materiałów budowlanych,
• nabycie wartości niematerialnych i prawnych, w formie patentów, licencji, know-how, a także innych praw własności intelektualnej,
• raty z tytułu umowy leasingu,
• studia, ekspertyzy, koncepcje i projekty techniczne wykonane przez doradców zewnętrznych, związanych z realizowanym projektem.

przez Paulina Nalbach